O dniu kundelka
Dzień Kundelka ? nieformalne polskie święto kundelka, czyli wszystkich wielorasowych psów, obchodzone corocznie 25 października, tj. w dzień po wejściu w życie ustawy o ochronie zwierząt1. Data 25 października to również Dzień Ustawy o Ochronie Zwierząt, a miesiąc październik jest miesiącem dobroci dla nich2.
W 2000 powstało Stowarzyszenie Przyjaciół Kundelka3 założone przez Krystynęa z Warszawy45, jednak ze względu na brak wystarczającego wsparcia musiało zostać rozwiązane. Pozostał Dzień Kundelka.
Tego dnia schroniska dla zwierząt organizują dni otwarte i zachęcają do odwiedzenia schronisk w celu adopcji kundelków, których przebywa tam najwięcej, oraz innych zwierząt, jak również wspomożenia schroniska w postaci datków, karmy, koców. Niektóre schroniska prezentują swoich podopiecznych w newralgicznym punkcie miasta, np. na rynku, w szkole678.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dzie%C5%84_Kundelka
Jakie są objawy wścieklizny
Wirus wścieklizny atakuje komórki układu nerwowego, ze szczególnym tropizmem do komórek istoty szarej mózgu.
Przebieg choroby u wszystkich gatunków zwierząt jest w zasadzie podobny. Możemy wyróżnić dwie postacie wścieklizny:
postać gwałtowną,
postać cichą ? porażenną.
U ludzi w początkowym, inkubacyjnym okresie (około 2-miesięcznym od chwili zakażenia) występują objawy ogólne. Dominują tu uczucia mrowienia wokół miejsca pokąsania, a także gorączka, ból potylicy, zmęczenie oraz rzadziej halucynacje i torsje. Zwierzęta często w tym okresie zmieniają swoje zwyczaje, głównie tryb życia z dziennego na nocny i odwrotnie, a także przestają być wrażliwe na bodźce bólowe. Po kilku dniach u ludzi i zwierząt występuje nadmierne pobudzenie lub, skrajnie, porażenie (tzw. cicha wścieklizna). U chorego stwierdzić można mimowolne skurcze mięśni (konwulsje), ślinotok, światłowstręt oraz wodowstręt. Śmierć następuje w około tydzień od wystąpienia objawów.
W przypadku diagnozowania człowieka wystawionego na ryzyko zakażenia w krótkim odstępie czasu większe znaczenie od potwierdzenia choroby ma ocena prawdopodobieństwa jej wystąpienia. W tym celu stosuje się głównie wywiad epidemiologiczny. Jednocześnie rozpoczyna się, jeżeli zwierzę zostało złapane, trwającą 15 dni przyżyciową obserwację weterynaryjną (zwierzęta domowe) lub pośmiertne badanie mózgu zwierzęcia (zwierzęta dzikie i agresywne zwierzęta domowe). Przyżyciowa diagnostyka człowieka jest możliwa (z wykorzystaniem m.in. metody PCR), lecz dość często pojawiają się w badaniu wyniki fałszywie ujemne.
Wirus w ślinie zwierząt jest jednym z objawów ostatniego stadium wścieklizny. W przypadku psów żaden spośród tych, u których pojawił się wirus w ślinie, nie będzie żył dłużej niż 10?12 dni. Dlatego jeżeli pies przeżyje obserwację, można wnioskować, że w momencie pogryzienia wirus nie znajdował się w ślinie, więc pies nie mógł zakazić człowieka.
Pośmiertne rozpoznanie przeprowadza się, używając testów serologicznych i próby biologicznej.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%9Bcieklizna
Psy pierwotne
Psy pierwotne ? określenie zachowanych współcześnie ras psa, których materiał genetyczny w najmniejszym stopniu różni się od genów wilka. Uważa się, że psy te wywodzą się bezpośrednio od pierwszych psów domowych.
Opublikowane w 2004 roku w Science wyniki badań DNA, przeprowadzonych na przedstawicielach 85 ras, pozwoliły ustalić listę 14 ras pierwotnych.
Metodologia jest krytykowana przez część środowiska kynologicznegopotrzebny przypis:
bliskość genetyczna może być wynikiem krzyżowania z wilkiem w nieodległych czasach
badaniami objęto 20% znanych ras psa domowego, wśród niezbadanych znalazł się między innymi wilczak czechosłowacki, saarlooswolfhond i norweski elkhund
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Psy_pierwotne