Ważne zjawisko - klin podatkowy
Klin podatkowy ? wprowadzenie podatku na rynku produktu lub czynnika wytwórczego powoduje przesunięcie się krzywej popytu i podaży. Prowadzi to do ustalenia się nowego punktu równowagi rynkowej, w którym ilość produktu lub czynnika jest mniejsza, a kupujący i sprzedający płacą różne ceny (ilustracja obok).
Dla kupującego cena jest wyższa w porównaniu do sytuacji przed wprowadzeniem podatku, a dla sprzedającego ? niższa. Różnicą między ceną sprzedaży i zakupu jest wysokość podatku. To zróżnicowanie cen określa się mianem klina podatkowego. Podział należności podatkowej między podatników zależy od elastyczności cenowej popytu i podaży.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Klin_podatkowy
Definicja wydajności pracy
Wydajność pracy jest najczęściej obliczana jako realny PKB podzielony przez liczbę pracowników lub liczbę przepracowanych godzin pracy. Produktywność pracy rośnie, jeżeli realny PKB zwiększa się szybciej, niż liczba pracowników (przepracowanych godzin).
Zmiany wydajności pracy w dużym stopniu zależą od wahań cyklu koniunkturalnego. Kierunek zmian produktywności pracy jest z reguły zgodny z kierunkiem cyklu tj. produktywność pracy rośnie w okresie koniunktury, a maleje w okresie recesji1. W przypadku osłabienia gospodarczego spadek produkcji jest bowiem szybszy od spadku zatrudnienia. Z kolei wzrost wydajności pracy bywa szczególnie szybki w pierwszym roku wychodzenia z recesji, gdy przedsiębiorstwa z reguły wciąż zachowując ostrożność, jeżeli chodzi o zwiększanie zatrudnienia.
Różnice we wzroście wydajności pracy mogą również wynikać ze stopnia rozwoju rozwoju gospodarczego kraju, a także struktury jego gospodarki i związanych z tym różnic sektorowych (m. in. wzrost produktywności pracy jest z reguły wyższy w przemyśle, niż w usługach; duże przedsiębiorstwa, zwłaszcza produkcyjne, cechują się wyższą wydajnością pracy, niż małe.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydajno%C5%9B%C4%87_pracy
Czemu tracisz czas?
Czas jest zasobem ograniczonym w formacie ilościowym, który co więcej nie daje się cofnąć, składować, nie można go kupić, zwielokrotnić, nie daje się niczym zastąpić i nieustannie upływa. Największym problemem ludzi jest marnowanie czasu. Istnieją dwie podstawowe grupy uwarunkowań marnotrawstwa czasu.
Wewnętrzne
Pierwsza grupa to uwarunkowania wewnętrzne, czyli czynniki uzależnione od człowieka w tym trzy najważniejsze: brak przemyśleń nad sobą oraz brak uzmysłowienia sobie przemijania czasu; brak wiedzy na temat zarządzania czasem; cechy osobowościowe człowieka.
Do cech sprzyjających marnowaniu czasu zaliczyć można: brak wiedzy, brak doświadczenia, brak motywacji, brak asertywności, niezdyscyplinowanie, niepunktualność, brak porządku, niesystematyczność, brak talentów organizacyjnych, niedbalstwo, flegmatyczność, słaba komunikatywność, gadatliwość, brak ambicji. Większość to cechy ściśle związane z osobowością człowieka, a więc bardzo odporna na zmiany. Można temu przeciwdziałać przez eliminację lub przekształcenia poprzez przyjęcie innego modelu psychicznego lub też odpowiednio zaprogramowane szkolenia.
Daje się zauważyć, że marnotrawstwo czasu w większości przypadków wynika z faktu, iż człowiek nie działa świadomie a jego postępowanie jest przypadkowe lub kieruje nim w stopniu niedostatecznym. Ogólnie rzecz biorąc większość ludzi nie potrafi racjonalnie gospodarować czasem własnym.
Zewnętrzne
Druga grupa to czynniki zewnętrzne. Wśród nich wymienić można: drogę do pracy, różnego typu zebrania, kolejki w sklepach i urzędach, telefony i wizyty akwizytorów czy niespodziewanych petentów, przeszkody w pracy płynące z otoczenia (zgiełk, gwar), potrzeba czytania prasy codziennej i fachowej, konieczność oglądania audycji telewizyjnych, awarie urządzeń, instalacji, zasilania, niepunktualność interesantów czy znajomych, tłok uliczny itd.